uzun Bir Korku :(

Bir internet sitesinde gördüm bu hikayeyi, çok etklendim, paylaşmak istedim. Ama uyarıyım, baştan masum gelsede inanılmaz ürkütücü.

Biz annemle her şubat tatilinde kuzenlerime (Mine) yani İzmir, Karşıyakaya gideriz. Bu Şubat tatilindede 10 günlüğüne oraya gittik. Bi de ananemler, ninem, annemin dier kız kardeşi fln İzmir'de yaşıo ondan annem sadece kuzimlerde diqil bazen onlardada kalıo geceleri ben ise Mine'lerde yani kuzimlerde kalmayı tercih ediorum. Bi de kuzimin annesi ve babası doktor, ama ayrı hastanelerde çalışıolar. Herneyse, İzmir'e gidişimizin 4. günü, Cüneyt amca'nın (Kuzi'nin babası) hastanede nöbete kalması gerekiodu gece, annem de o gün dier kız kardeşinde kalıcaktı, ondan biz Aylin Teyzem (Kuzinin annesi) ben Mine kaldık işte o gün evde. Saat 4 gibi annem gitti, Cüneyt amca zaten eve hiç uğramadı, Aylin Teyzede saat 5 buçuk gibi geldi eve, sonra işte biz yemek yedik bi film koyduk onu izledik falan zaman geçirdik, Tabu Uno fln oynadık saat 11'de Aylin teyze çok yorulduqunu söledi ve bize ii geceler fln dileyip odasına gitti. Biz de biraz daha tv izledik fln, saat 1 gibi hala uykumuz gelmediqinden bi pijama paritisi yapmaya karar verdik güldük bayaa eqlendik fln bi ara hadi makyaj yapalım dedim kuzinin evinin holünde kocaman bi boy aynası var yanımıza bissürü makyaj malzemesi alıp holdeki bi rafa dizdik, ben kendimi bi vampire benzetmek için ilk başta pudrayı aldım yüzüme sürmeye başladım bayağı bi sürdüm sonra pudrayı rafa koydum ama çok kenara koymuş olacaktım ki yere düştü tüm pudra yere döküldü. Ben hemen sordum paspas gibi bişi var mı die kuzi de bşvr yarın temizleriz dedi ben de tmm diince makyaja dvm ettik hiç pudraya dokunmadık üstüne basmamaya çalıştık ki etrafa yayılmasın die ztn nerdeyse tüm hole yayılmıştı. Makyajı bitirdikten sonra işte fotolarımızı çektik bissürü fln güldüq bayaa bi sonra yüzümüzü temizleyip duş alıp yattık (bu arada kuzinin yatağı iki kişilik olduqu için ikimiz brbr yatıoduk) saat 2 buçuk fln gibi dalmışım işte bn.

Bi ara uyandım çok susayınca mutfaqa gittim su almak için normal su bitmişti ondan belki buzdolabında vardır die açtım buzdolabını ama ne ses geliodu ne ışık yayıyodu elektirkler kesilmiştir die tahmin ettim sonra mutfağın ışığını açtım ama ampul yanmıodu belliki elektrikler kesilmiş dedim kendi kendime. Hemen buzdolabının içindekiler bozumasın die çabucak suyu aramaya çalıştım bulamayınca kendi kendime offlayarak buzdolabının kapağını kapattım sonra başımı hafifçe pencereye doğru çevirir gibi oldum, pencere açıktı. Ben bunu daha önce nasıl fark etmedim die düşündm ve hemen gidip pencereyi kapattım. Odaya dönmek için arkamı dönerken, yanda bi şey dikkatimi çekti. Karanlık bir şey. Balkonun kapısından, balkonun en köşesinden bana bakan karanlık bir silüet.(Bu arada pencerenin yanındaki duvarda balkona açılan bi kapı vr onların evinde. Kapı camdan) Biraz gerildim ve kapıyı açmaya çalıştım. Ama kilitliydi. Herhalde Aylin teyze yatmadan önce kilitledi balkonun kapısını die düşündüm ve odaya geri döndüm.
Saat kaç die bakmak için masanın üstünde duran telimden baktım, saat neredeyse 4 olmak üzereydi. Telefonumu masanın üstüne geri koyarken elim bi şeye çarptı. Bu bi kağıttı. Üstünde "Beni hastaneden çağırdılar, bir hastam çok kötü rahatsızlanmış, gitmem gerekiyordu. Öptüm, Aylin" yazıyordu. Kağıdı yerine bıraktım ve offlayarak yatağa girdim. Mine döndü ve bana baktı. "Pardon uyandırdım mı?" dedim. "Hayır, ben zaten uyanmıştım bi kaç dakka önce noldu?" dedi. "Hiç, su almaya gitmiştim de mutfağa ama bitmiş, bu arada elektrikler kesilmiş." dedim. Sonra devam ettim, "Sen mi mutfağın penceresini açtın?" die sordum. Hayır anlamında başını sallayınca içime bi kuşku düştü. Balkondaki karaltıyı hatırlayınca çok rahatsız oldum ve olduğum yere sindim. "Annen her gün balkonu kilitliyor mu?" diye sordum. Başını sallayıp. "Ev 1. katta olduqu için eft." dedi ve gülümsedi. "Balkonda birini gördüm sandım da." dedim ben de. "Hmm." dedi o da ve tekrar yattık.
Gözlerim yorulsunda çabuk uykum gelsin diye odanın açık olan kapısından hemen karşıdaki tuvalete doqru bakmaya başladım. Yavaş yavaş gözlerim kapanıyoduki tuvaletin açık olan kapısı birden, sanki biri tüm gücüyle itmişçesine kapandı. Kuziyle resmen yerimizden hopladık tabii hemen kalktık ben direk mutfağa gittim. Hem balkonun kapısı hem de pencere açıktı. Gözlerime inanamadım. Kuzi de şaşırdı. Hemen gidip balkona baktım. O karanlık silüet yoktu. Gittikçe korkmaya başlamıştım. Hemen hem balkonu hem pencereyi kapattık ve odamıza geri döndük. Kuzi şalterlere bakmak için korüdor'a gitti. "Tahmin ettiğim gibi, şalter atmış. Ondan elektrikler kesikti." dedi ve şalteri açtı. Sonra korüdorun ampullerinden birinin düğmesini açtı. Ama yanmadı. Sırasıyla hol dışında tüm ampulleri açtık, ama hiçbiri yanmadı. Daha da korkmuştuk, ama kendimizi sakinleştirmeye çalıştık.
O sırada, birden tüm ampuller yanıp sönmeye başladı.

Çığlık atıp kuzinin odasına döndük. Ben hemen cep telefonumu aldım ve annemi aradım. Ama telefon çekmiyordu. "Burda nasıl olurda çekmeyebilir?" dedim. Artık öyle korkmaya başlamıştım ki dizlerim titremeye başlamıştı.

O sırada, yanlış bir hata yaparak aynaya baktım. (Benim ayna fobim olduğu için karanlıkta aynalara bakamam) Arkamda karanlık bir silüet duruyordu. O balkonda gördüğüm. Korkunç bir çığlık attım ve Aylin teyzenin odasına doğru gittim. Mine de hemen arkamdan geldi. Aylin teyzenin odasında olmadığını biliyordum, ama yine de o odadan uzaklaşmak istediğimden ilk gittiğim yer orası olmuştu. Mine hemen Aylin teyzenin odasının kapısını kilitledi. (bu arada Aylin teyzelerinin odasının kapısı koridorun en dibinde ve buzlu camdan olduğu için bulanık da olsa arkası görünüyor.) Hemen kapıdan korüdora bakmaya başladık.

Işıklar artık yanıp sönmüyor, düzgünce yanıyorlardı. Bir kaç dakika bir şey olmayınca rahatladık ama sonra, karanlık bir şey kuzinin odasından çıktı ve bize doğru gelmeye başladı. Korkudan ölebileceğimi düşündüm o an. Yavaş yavaş, süzülürcesine bize doqru geliodu. Korkudan artık bilincimi yitirmek üzere olduğumu hissettim. Adrenalin seviyem taban yapmıştı resmen. Kuzi ise şoka girmişçesine sadece bakıyordu. "Görüyorsun, değil mi?" diye sorduğumu duydum. Adeta sanki ben değilde, başkası konuşmuştu. Konuştuğumu hissetmemiştim bile.
Kuzi evet anlamında başını sallamaktan başka bir şey yapmadı. Karanlık silüet bize doğru yaklaştıkça, adımlarımız bizi geriye doğru götürüyordu. Karanlık silüet bize gittikçe daha da yaklaştı, ancak tam kapıdan içeri girecek diye düşünürken. Yok oldu. Rahat bir nefes verip kuzenime döndüm. Ama onun olduğu yerde karanlık silüeti görünce, birden adeta her yer karardı. Bilincimi kaybetmiştim.
Uyandığımda Aylin teyzenin yatağında olduğumu fark ettim. Aylin teyze ve Mine ise hemen yatağın yanında durmuş tartışıyorlardı. "Yemin ederim anne, gördük, Yağmur o yüzden bayıldı! Holdeki o ayak izleri herhangi birimize ait olabilir mi sence acaba?" Aylin teyze sustu. Ayak izlerimi? Diye düşündüm. Gözlerimi açtım ve onlara baktım. "İyiki uyandın, iyi misin tatlım?" dedi Aylin teyze. Onu dinlemeden hemen hole doğru gittim. Yerdeki görüntüyü görünce şok oldum. Ters giden ayak izleri. Pudranın üstünde. Mutraktan ters bir şekilde çıkmış ve koridora doğru ilerlemiş. O an tekrar bayılacağımı sandım. Arkamı döndüğümde Aylin teyzenin bana bakmakta olduğunu gördüm. "Ne oldu dün gece kızlar? Eğer korktuysanız beni uyandırabilirdiniz-" Cümlesini yarıda kestim. Adeta şok olmuştum. "Aylin teyze, siz dün bize bir not bırakmıştınız, masamızın üstüne. Hastan rahatsızlandıhastaneye gitmem gerekti diye. Sizi nasıl uyandırabilirdikki?" Aylin teyze şaşkınca bize bakmaya başladı. "Kızlar, ben dün gece evdeydim. Size öyle bir not bırakmadım." dedi. Mine resmen bağırmaya başladı. "İmkansız, dün gece resmen öylesine çığıklar attık ki, evde olsaydın duymaman imkansızdı. Ayrıca dün gece odana geldiğimizdede yoktun! Yatak boştu!"
Aylin teyze hafifçe güldü. "Kızlar, bu bir şaka mı? Eğer öyleyse hiç komik değil. Benim hastam tedavi oldu. Ayrıca diğer hastam olması da mümkün değil, çünkü yurtdışında. Ben dün gece evdeydim."
Mine yere düşer gibi oldu. Refleks olarak onu tutmaya çalıştık. Mine tekrar kendi ayakta durabilcek hale geldiğinde onu bıraktım ve odaya gittim. Kağıt masada değildi. Neredeyse tüm odaya baktım, olabilecek her yere. Ama yoktu. Tekrar bayılabilirim diye düşündüm.
Ve arkamı döndüğümde, Mine'nin yanında Aylin teyze yerine o karanlık silüetin durduğunu görünce, ayaklarım beni taşıyamaz hale geldi ve yere yığıldım. Ancak bilincim hala açıktı. Lanet olsun ki açıktı. Birden, yüzümde iç bayıcı bir kokusu olan bir nefes hissettim. Gözlerimle kime ait olduğunu bilsemde ona bakmak istedim, ama adeta felç olmuş gibiydim. "Kimse sana inanmaz, ama kimse. Hiçbir şekilde beni insanlara anlatamazsınız. İsteseniz de kimseye anlatamayacağınız bir sırra ortak oldunuz." dedi ve hafifçe güldü.